تنهایی

یک احتیاج خیلی واقعی به فشار دوستانه یک دست واقعی از یک دوست واقعی ( نه خیالی)  روی شونه هام

دور شونه هام

دور کمرم

روی پشتم 

داشتم

دارم که 

من رو به سمت جلو هل بده 

یک احتیاج واقعی به یک نگاه دوستانه و واقعی از چشمان واقعی یک دوست واقعی داشتم

دارم که 

نگاهم کنه و با صدای واقعی یک دوست واقعی بهم بگه 

برو دارمت

.

.

.

ندارم، نیست

.

.

زیر شونه های مامک رو گرفتم، به سختی بلندش کردم، تمام وزنش رو انداخته روی من، انگار نه انگار که یه جفت پا هم داره

دارم هلش می دم به جلو

لامذهب با یه ذره جثه مثل یه کامیون سرب سنگینه